Świadectwo charakterystyki energetycznej w
swoim zamyśle miało pomagać przy zakupie domu lub lokalu mieszkalnego.
Wszyscy interesujemy się ile będzie spalał paliwa na 100km nasz nowy
samochód. Patrzymy przed zakupem jakie oznaczenie energochłonności ma
lodówka, zmywarka lub telewizor. Podczas zakupu mieszkania miało być tak
samo. Prosta informacja dotycząca energochłonności miała znaleźć się w
świadectwie charakterystyki energetycznej oraz ogłoszeniu dotyczącym
sprzedaży/najmu lokalu/domu. Niestety Ustawa została napisana w taki sposób,
że taki sam efekt byłby osiągnięty gdyby nie była w ogóle napisana.
Należy jednak pamiętać, że informacja zawarta w świadectwie
charakterystyki energetycznej jest bardzo ważna i determinuje nasze przyszłe
wydatki na energię przez bardzo wiele lat. Warto być w tej kwestii świadomym
konsumentem.
Zasady i obowiązek sporządzania świadectw charakterystyki energetycznej
zostały określone w Ustawie z dnia 29 sierpnia 2014 r. o charakterystyce
energetycznej budynków.
Art. 3. 1. Właściciel lub zarządca budynku lub części budynku lub osoba,
której przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, lub osoba,
której przysługuje spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego,
lub najemca w przypadku, o którym mowa w art. 11 ust. 3, zapewnia
sporządzenie świadectwa charakterystyki energetycznej dla budynku lub części
budynku:
1) zbywanego na podstawie umowy sprzedaży;
2) zbywanego na podstawie umowy sprzedaży spółdzielczego własnościowego
prawa do lokalu;
3) wynajmowanego.
2. Właściciel lub zarządca budynku, którego powierzchnia użytkowa zajmowana
przez organy wymiaru sprawiedliwości, prokuraturę oraz organy administracji
publicznej przekracza 250 m2 i w których dokonywana jest obsługa
interesantów, zapewnia sporządzenie świadectwa charakterystyki energetycznej
dla tego budynku.
3. Kopię świadectwa charakterystyki energetycznej, z wyłączeniem zaleceń
zawartych w tym świadectwie, umieszcza się w widocznym miejscu w zajmowanych
budynkach, o których mowa w ust. 2.
4. Obowiązki, o których mowa w ust. 1 i 2, nie dotyczą budynku:
1) podlegającego ochronie na podstawie przepisów o ochronie zabytków i
opiece nad zabytkami;
2) używanego jako miejsce kultu i do działalności religijnej;
3) przemysłowego oraz gospodarczego niewyposażonych w instalacje zużywające
energię, z wyłączeniem instalacji oświetlenia wbudowanego;
4) mieszkalnego, przeznaczonego do użytkowania nie dłużej niż 4 miesiące w
roku;
5) wolnostojącego o powierzchni użytkowej poniżej 50 m2;
6) gospodarstw rolnych o wskaźniku EP określającym roczne obliczeniowe
zapotrzebowanie na nieodnawialną energię pierwotną nie wyższym niż 50 kWh/(m2∙rok).
Jak ominąć zapisy Ustawy zgodnie z tą samą Ustawą mówi Art. 11. Poniższy
wycinek jest często kopiowany przez notariuszy do aktów notarialnych.
Art. 11. 1. Właściciel lub zarządca budynku lub części budynku lub osoba,
której przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, lub osoba,
której przysługuje spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego,
przekazuje odpowiednio nabywcy albo najemcy:
1) świadectwo charakterystyki energetycznej – przy zawarciu umowy sprzedaży
albo zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu;
2) kopię świadectwa charakterystyki energetycznej – przy zawarciu umowy
najmu.
2. W przypadku gdy zbywca albo wynajmujący nie wywiąże się z obowiązku, o
którym mowa w ust. 1, nabywca albo najemca może, w terminie 14 dni od dnia
zawarcia umowy przeniesienia własności albo umowy najmu, wezwać pisemnie
zbywcę lub wynajmującego do wywiązania się z tego obowiązku w terminie 2
miesięcy od dnia doręczenia wezwania.
3. W przypadku gdy świadectwo charakterystyki energetycznej albo jego kopia
nie zostaną przekazane w terminie 2 miesięcy od dnia doręczenia wezwania, o
którym mowa w ust. 2, nabywca albo najemca może, w terminie nie dłuższym niż
6 miesięcy w przypadku umowy najmu oraz 12 miesięcy w przypadku umowy
sprzedaży albo zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, licząc
od dnia zawarcia umowy, zlecić sporządzenie świadectwa charakterystyki
energetycznej na koszt zbywcy albo wynajmującego.
4. Nabywca albo najemca nie mogą zrzec się prawa, o którym mowa w ust. 2.
|